Αποδημίες
- Ακαθόριστα μ' είδες σ' έναν άγνωστο τόπο
στοιχειωμένη και γύρω να με ζώνει ερημιά.
Μη ματώνεις για μένα καταβάλλοντας κόπο.
Τα δικά μου τα χείλη δίχως γεύση καμιά.
- Κρίνου χρώμα χλωμό να σε φέγγει με χάρη.
Προσπαθώ να σε φτάσω μα τα χέρια λειψά.
- Τι 'ναι κείνο που κρώζει την ψυχή για να πάρει;
- Μην ο δαίμονας – γύπας το κορμί που διψά;
Μην ο γρίφος – τριγμός πως μια ρίζα ζυγώνει;
Μην της σάρκας εκείνο που σου τρώει τη θωριά;
- Σ' ακατάληπτη γλώσσα μου μιλάς που ματώνει.
Βρίθω αρρίζωτη χώμα σε κενό μιαν oργιά.
Ύπνος θα 'ναι που φόβος ξαφνικός μ' ένα δάκρυ.
- Γείρε στ' άλλο πλευρό σου μα διπλώσου σιγά.
- Το μνημούρι στενό και μπερδεύω ποιαν άκρη.
- Να προσέχεις! – Ποιον πρέπει; – Την ψυχή που λυγά.
- Δεν το σώμα δειλό κι η ψυχή που φοβάται.
Δεν η ζέστη, το κρύο κι όσα που 'χω πληγεί.
( Ό,τι κι όσα χρωστώ, καταγής ποιος θυμάται;)
Είν' η πίκρα που νιώθω, στη δική – ξένη γη…
- Ακαθόριστα μ' είδες σ' έναν άγνωστο τόπο
στοιχειωμένη και γύρω να με ζώνει ερημιά.
Μη ματώνεις για μένα καταβάλλοντας κόπο.
Τα δικά μου τα χείλη δίχως γεύση καμιά.
- Κρίνου χρώμα χλωμό να σε φέγγει με χάρη.
Προσπαθώ να σε φτάσω μα τα χέρια λειψά.
- Τι 'ναι κείνο που κρώζει την ψυχή για να πάρει;
- Μην ο δαίμονας – γύπας το κορμί που διψά;
Μην ο γρίφος – τριγμός πως μια ρίζα ζυγώνει;
Μην της σάρκας εκείνο που σου τρώει τη θωριά;
- Σ' ακατάληπτη γλώσσα μου μιλάς που ματώνει.
Βρίθω αρρίζωτη χώμα σε κενό μιαν oργιά.
Ύπνος θα 'ναι που φόβος ξαφνικός μ' ένα δάκρυ.
- Γείρε στ' άλλο πλευρό σου μα διπλώσου σιγά.
- Το μνημούρι στενό και μπερδεύω ποιαν άκρη.
- Να προσέχεις! – Ποιον πρέπει; – Την ψυχή που λυγά.
- Δεν το σώμα δειλό κι η ψυχή που φοβάται.
Δεν η ζέστη, το κρύο κι όσα που 'χω πληγεί.
( Ό,τι κι όσα χρωστώ, καταγής ποιος θυμάται;)
Είν' η πίκρα που νιώθω, στη δική – ξένη γη…
