Όμβριο

Αυτό το βράδυ, που η βροχή
σκιάζει της πέτρας το τραχύ
και ισχνά φέγγει η σελήνη
 
εκεί, που τ' όμβριο το νερό
ξεσπά με μένος φθονερό
κι από μι' αχτίδας αστραψιά
 
φάσματα βγαίνουν και στοιχειά,
κει που δεν πάει το βλέμμα
στο αντικρινό το ρέμα.
 
Εκεί,  θα βρείτε φλόγα εμέ
μες στην καρδιά του περουζέ,
αργά το βράδυ, που η βροχή
 
γλύφει της λίθου το τραχύ
και ισχνά, φέγγει η σελήνη:
Εγώ, το φως και η δύνη.

©Γιώργος Ν. Μανέτας