Το τελευταίο Αντίο

Τι κι αν προσπάθησα, να μ' αγαπήσεις...
Της λογικής ο έρωτας - ο εγωισμός σου,
έβαλλε ανέκαθεν τις συζητήσεις.
Πάθη που ενδύθηκε, ο μερισμός σου.

Δεν ήμασταν άλλο παρά οι αποχρώσεις
που η Νύχτα θέλησε σκιές της να 'χει.
Κορμιά που λάξεψαν μ' ώριες κυρτώσεις
κι έπειτα γκρέμισαν στο καταράχι.

Σε ρέπια στάσαμε και μες σε ρούγες
κι ύστερα... θέλησες πια να ξεγίνεις.
Δεν είχε ο Έρωτας αυτός φτερούγες,
πλην εκεί που ΄θελες να κατευθύνεις.

Με πάθος λάτρεψα μα και μ' αγάπη.
Όσα τι μου 'δωσες θα περισώσω.
Μέχρι κει που 'θελα και σου επετράπη.
Μέχρι κει που 'θελες, να σε αξιώσω...

©Γιώργος Ν. Μανέτας