Γυναίκα ΙΙΙ

Γυναίκα! έννοια άρρητη. Της πεμπτουσίας εικόνα.
Αγία, σεπτή, λατρευτική, πνοής οσμή από μύρο.
Δροσιά στης πλάσης τη σπορά - πρώτη σταγόνα.
Πώς για κλινάρι, δέχθηκες στο σώμα σου να γείρω;

Ο ανασασμός σου, μι' άνοιξη σ' έν' ανθισμένο κήπο.
Που λαχταρούν οι μέλισσες να πιούν απ' τους χυμούς.
Που λαχταρούν τ' ανθόκλαδα ψιλής βροχής το χτύπο.
Που σαν σε εικόνα, προσκυνούν να γιάνεις τους καημούς.

Εσύ! τ' αέναο θηλυκό στου σύμπαντος τα μάκρη.
Γέννηση εσύ και θάνατος - πού λάμνουν οι καιροί.
Ισόθεη Χάρη. Κι ύστερα στης Παναγιάς το δάκρυ.
Φλόγα ιερή, που στοίχειωσες στο πρώτο της κερί.

Πόλις πολύβουη. Ερημική. Μήτρα, Γυναίκα, Μάνα!
Ω, Πασιφάη! που λάτρεψαν στον τοίχο της Κνωσού.
Γοργώ συ που 'θελες χορό, πριν ν' άρχεις στον παιάνα.
Πυθία, Ιέρεια των χρησμών. Σαπφώ, της Ερεσού.

Στην Αλεξάνδρεια κι έπειτα: Κλεοπάτρα. Υπατία.
Αδάμαστες, στ' ανάστημα: Διοτίμα, η εμπνευστής.
Η ρίμα, θήλυ που ζητεί της άγνοιας την αιτία,
γι' αυτές... όπου δε δέχθηκαν να ζουν γονυπετείς.

©Γιώργος Ν. Μανέτας