Ανθολόγια Ποίησης - Γιώργου Ν. Μανέτα, 1977 - 1996 και έτερα ιστολόγια (Τα εξ' αφορμής - πάρεργα) 2009 - 2014 Ποίηση - Γιώργος Ν. Μανέτας

Δευτέρα 11 Νοεμβρίου 2013



Έκτακτο…


Τούτες τις ώρες, ντροπιάζεται το χώμα που θα μ’ έθαβε… 
©Γιώργος Ν. Μανέτας


Ελάτε, σκέψη και ψυχή και κρίνετε σαν δείτε
και πείτε, με χελιδονιού κελάηδισμα - φωνή:
«Φέρνω σε σπόρο μι’ άνοιξη για ν' αναγεννηθείτε,
για να μπολιάσω την ξερή τη γη που ‘ναι γυμνή».

Ελάτε, σκέψη και ψυχή και φέρτε την ελπίδα, -
και φέρτε της τα χρώματα του νόστου τ’ αυγινά
αυτά, οπού στερήθηκε μες στη δική πατρίδα,
ο γέροντας, που τη θρηνεί και θέλει τα, πριν να…

Έλα, κορμί, έλα ψυχή και σκέψη μου για κείνη,
εκείνη που τη μόλεψαν μια νύχτα τα χτικιά,
και δώστε της λίγο να πιει νεράκι από την κρήνη,
να ξαπλωθεί το σώμα της στου πεύκου την ισκιά.

Μόνο, μην πιάσεις πράσινο και μολυνθείς ψυχή μου.
Μην πιάσεις Δένδια, σκέψη μου και πάψεις, λογική.
Φοβάμαι μη στ’ απόσκιο τους και ξεχαστείς κορμί μου,
για δεν θα βρούνε κόκαλο, να κλάψουν κι οι δικοί…