Ανθολόγια Ποίησης - Γιώργου Ν. Μανέτα, 1977 - 1996 και έτερα ιστολόγια (Τα εξ' αφορμής - πάρεργα) 2009 - 2014 Ποίηση - Γιώργος Ν. Μανέτας

Τετάρτη 15 Δεκεμβρίου 2010


Θάλασσα VI


Είπες, θα 'θελες να γράψω στο μετάξι της αφής σου·
φύκη κι εύοσμα λουλούδια να τα βρίσκουν στη στιγμή.
Αν στον έρωτα δε νιώθουν, κάθισε κι αναρωτήσου.
Στης δικής ψυχής το σκάμμα δεν ταιριάζουν οι λυγμοί.

Πάνω στην υγρήν αφή σου, ήβρα δράκους και τελώνια.
Ήβρα που 'σκιωνεν ο Xάρος με το δρέπανον αψύς.
Έζησα να πω πως, είδα σαν σταυρούς τα χελιδόνια,
τα χλωρά δικά και τ' άνθη πώς απλώνονταν στη γης.

Πά' στο ντύμα του κορμιού σου, πρόκαμα τις πεταλίδες,
των γλαρόπουλων τη γρίνια κει στης άμμου τα ρηχά.
Έζησα να πω, στο κάλμα πώς τρεμόπαιζαν οι αχτίδες
και πώς, τα στοιχειά στο κύμα κράζανε για να βρυχά.

Είπες, κι έκατσα να γράψω για τη θάλασσα του απείρου,
για το σύμπαν του βυθού σου και τα μάκρη τ' αχανή.
Κύτταρο δικό σου, κόρη - θάλασσα μικρή του ονείρου,
έζησα να πω, πως σ' είδα!! Πριν το γήρας και η θανή...